Eigenzinnig en eeuwig op zoek
Het valt me al langer dan vandaag op dat ik mijn leven altijd heb geleid volgens verwachtingen. Voornamelijk van de omgeving en buitenwereld, maar vaak ook van mezelf. Maar daardoor leefde ik altijd in anderen hun schaduw of als een falende poging van mijn eigen hoge eisen.
Het is je vast al opgevallen dat ik een voorliefde heb voor het gebruik van oubollige jeugdslang. #YOLO, lol, wullah, eh gij weet, … Hoe meer “de jeugd van tegenwoordig” zou denken dat ik overduidelijk te oud ben om mee te zijn met hun taal, hoe geweldiger ik het vind. En ja, zo kan ook de verschrikkelijke hype van enkele jaren geleden “Keep calm and …” niet achterwege blijven. Want nondepitjes, laat dat toch wel echt de opgave zijn wanneer ik zo’n prachtige camper tegenkom als Big Blue hier.
De kunst van het niet druk te hebben
Ik roep op tot een sociaal experiment. Als je een bekende tegenkomt – en dat mag familie, vriend, kennis, collega of onderbuur zijn – stel hen dan de simpele vraag “Hoe gaat het?”. Houd ondertussen in je achterzak je mobieltje of een notitieboekje klaar om het overkoepelende antwoord te noteren. Tel aan het einde van de dag eens op hoe vaak het antwoord druk of zelfs een ondertussen standaardformulering druk druk druk klinkt?
Aangezien ik sinds mijn tondeuse-avontuur meer baard heb dan hoofdhaar, zou “met de handen in het haar zitten” de realiteit geen eer aan doen.
Maar laat ik alleszins ergens mijn handen kwijt moeten momenteel.
Het valt me op dat “Orde in de chaos scheppen” de samenvatting is van alles wat ik doe. Mijzelf, mijn job, mijn leven, mijn reisplannen, … Alle problemen lijken te worden opgelost door wat afstand te nemen en systematisch te beginnen opruimen. Al is dat niet altijd een gemakkelijke opdracht.
Het wonder is geschied! Het wonder is geschied! Mijn pen is nat en het regent niet! Lees Meer